Een tijd lang dacht ik dat de heftige buikpijnaanvallen (opvlammingen) die ik regelmatig had zomaar uit het niets kwamen. Dat ik van het ene op het andere moment ziek werd. Zo ziek, dat ik zelfs in het ziekenhuis moest worden opgenomen.
Maar was dat wel echt zo? Natuurlijk was ik op dat moment ontzettend ziek waardoor ziekenhuisopname onvermijdelijk was. Maar gebeurde dat zomaar opeens? Voelde ik me de ene dag nog helemaal topfit, en was ik de andere dag doodziek?
Niet dus.
Ik luisterde niet naar mijn lichaam.
Sterker nog, ik deed er alles aan om het maar niet te horen!
Een tijdje terug gebeurde het weer. Het was een onwijs drukke tijd, met o.a. een verhuizing naar ons droomappartement. Ik voelde me niet fit, maar ach er moest toch gewerkt worden! Dus een extra pilletje erin en gaan met die banaan. En ’s avonds toch weer dozen uitpakken want ja, die staan anders ook gewoon maar in de weg en hoe sneller het is opgeruimd, hoe beter Diep van binnen wist ik wel dat ik over mijn grenzen ging, dat het eigenlijk niet zo lekker ging. Maar ach, het ging toch goed, want ik was niet ziek!
Wat ik deed laat zich vergelijken met door rood licht rijden. Met je auto. Met je ogen dicht… Ik wist dat het fout was, maar ach ik deed het toch en werd niet aangereden. Ik deed net alsof ik niet zag dat het stoplicht op rood stond… Niet zo handig, maar als het een paar keer goed gaat begin je er zelf in te geloven dat het wel goed gaat. Tot het niet meer goed gaat… En die bus, in mijn geval de Crohnbus, met grote vaart tegen je aan knalt en je total loss bent.
Geen slimme tactiek dus. Wat werkt dan wel?
Het is zo simpel gezegd, en zo moeilijk gedaan: het antwoord is luisteren naar het gefluister van je lijf. Want je krijgt echt wel signalen, grote en kleine. En aan jou de keus wat je ermee doet. Niets? Dan zal je lijf steeds harder gaan schreeuwen, totdat je total loss bent. En dan is er vaak meer voor nodig om te herstellen dan simpelweg een pijnstiller erin en een nachtje goed slapen.
Er was een cursus mindfulness voor nodig om mij te laten leren luisteren naar mijn lijf. Zo’n 10 jaar geleden heb ik die cursus gevolgd, toen ik op het randje van overspannen worden stond omdat het een nogal hectische tijd was. Daarbij gebeurde iedere les hetzelfde. We deden een ontspanningsoefening, vaak de bodyscan. Dat is een oefening waarbij je je aandacht naar je lijf stuurt om het te voelen. En op dat moment voelde ik dat ik echt onwijs veel hoofdpijn had. Dat was me niet eerder opgevallen. Bizar toch? Ik stond zo slecht in contact met mijn lichaam dat het ik het niet eens gemerkt had.
Door die cursus leerde ik om open te staan voor het fluisteren van mijn lijf. Herken jij dit ook?
Je hoeft niet direct een achtweekse cursus mindfulness te gaan volgen om weer in contact te komen met je lichaam. (Dat mag natuurlijk wel :-))
Hoe voel ik me? Een simpele oefening om te luisteren naar het fluisteren
Wat ik je aanraad is om jezelf te leren luisteren naar het fluisteren van je lijf. En dat kun je bijvoorbeeld als volgt doen.
Pak je telefoon. Zet ofwel in je agenda, ofwel bij je alarmen/ wekkers voor iedere dag op een voor jou handig tijdstip een reminder. Noem die reminder: ‘Hoe voel ik me?’.
Wanneer je die vraag ziet verschijnen op je telefoon adem je een paar keer diep in en uit. Je hartslag wordt lager. Vervolgens loop je in gedachten je hele lichaam langs. Je gaat met je aandacht eerst naar je voeten, via je voeten naar je benen, naar rug, etc. om uiteindelijk bij je kruin te eindigen. Wat voel je? Wat merk je op? Wat probeert je lichaam je te vertellen?
Vervolgens aan jou de keus wat je ermee doet.
Wat denk je, is dit een oefening waar je wat mee kunt? Laat het me weten, bijvoorbeeld bij de reacties hieronder.
Tot slot
Dit is maar een van de vele hulpmiddelen om je meer in contact te brengen met je lijf. Om zo beter te kunnen omgaan met je chronische ziekte en een leuk leven te leiden. Wil je hier meer mee doen, of heb je graag hulp. Neem dan vrijblijvend contact met me op. Klik op de groene knop hieronder.
Ja ik wil hier meer van weten!